در عيون الاخبار از بزنطي روايت مي كند كه گفت: نامه اي حضرت رضا (عليه السلام) براي فرزند گراميش حضرت جواد الائمه (عليه السلام) نوشته و به مدينه فرستاد و من آن را خواندم، بدين شرح بود: يا ابا جعفر بلغني ان الموالي اذا ركبت اخرجوك من الباب الصغير، و انما ذلك من بخل بهم لئلا ينال منك احد خيراً فأسألك بحقي عليك لا يكن مدخلك و مخرجك الا من الباب الكبير.

فرزندم به من خبر داده اند كه چون از منزل بيرون مي روي غلامانت بخل و حسادت مي ورزند تا چيزي از تو به كسي نرسد، تو را از درب كوچك اندروني بيرون مي آورند، مبادا كسي از تو بهره مند گردد، اين به تو مي نويسم به همان حقي كه بر تو دارم قسمت مي دهم رفت و آمد خود را علني و آشكار كن و از درب بزرگ بيروني و عمومي قرار بده و هرگاه سوار مي شوي درهم و دينار همراه خود بردار تا هر كسي از تو سؤال كند، به او چيزي ببخشي و مردم از خير تو بهره مند شوند و به عطاياي تو خوشخال و مسرور گردند و دوستدار تو باشند.

جواد عزيزم اگر عموهايت از تو چيزي بخواهند به هر يك كمتر از پنجاه اشرفي نبخش و اگر عمه هايت از تو درخواستي كنند به هر كدام از آنها كمتر از بيست و پنج اشرفي نده ولي نسبت به زيادتر از آن خود دانيد و بدان كه از بخششي كه از تو رخ دهد، حق تعالي مرتبه ات را بلند گرداند و تو محبوب خويشاوندانت گردي، در بذل و بخشش مداومت كن از فقر و تهي دستي ترس نداشته باش.