محمد بن جعفر بن عمار گويد [1] من وقتي نزد علي بن جعفر عليه السلام بودم و مي نوشتم آنچه را كه او از برادرش حضرت موسي بن جعفر عليه السلام شنيده بود و در اين بين كه ما دو نفر در مسجد بوديم حضرت ابي جعفر محمد بن علي الرضا عليه السلام وارد شد، علي بن جعفر با پاي برهنه و بدون ردا از جاي جست دست او را بوسيده



[ صفحه 37]



و به او تعظيم نمود

ابوجعفر فرمود اجلس يا عم رحمك الله اي عمو بنشين خدا تو را رحمت كند، علي عرض كرد يا سيدي چگونه بنشينم در حالتي كه تو ايستاده اي.

وقتي كه علي بن جعفر به جاي خودش برگشت اصحابش او را توبيخ و سرزنش نموده به او گفتند تو عموي پدر او هستي و چنين رفتاري را با او مي كني، علي فرمود خاموش شويد وقتي كه خدا اين پير را شايسته ندانست و از او اين مقام را گرفته و اين جوان را شايسته آن دانست و گذاشت حق را به جائي كه گذاشت چگونه مي توان منكر فضيلت او شد پناه مي برم بخدا از آنچه شما مي گوئيد بلكه من بنده و غلامي از براي او هستم [2] .