حضرت امام محمد تقي عليه السلام فرمود: بردباري جامه اي شايسته اندام دانشمندان است، هرگز از اين جامه برهنه مباش.

علي بن عيسي در كتاب كشف الغمه از امية بن علي نقل مي كند كه گفت: سالي كه حضرت رضا عليه السلام پس از حج به خراسان رفت در مكه خدمت حضرت بودم. حضرت جواد عليه السلام هم همراه پدر بود. حضرت رضا عليه السلام با خانه وداع مي كرد و هنگامي كه از طواف فارغ شد، به مقام ابراهيم برگشت و به نماز ايستاد. حضرت جواد عليه السلام بر گردن موفق (غلام خود) طواف مي كرد. هنگامي كه به حجر رسيد، مدتي طولاني نشست. موفق گفت: قربانت شوم، بلند شو. فرمود: خيال برخاستن ندارم. جز اين كه خدا بخواهد و آثار اندوه در چهره اش هويدا شد. موفق خدمت حضرت رضا عليه السلام رفت و گفت: قربانت! محمد جواد عليه السلام در حجر نشسته و بلند نمي شود. حضرت برخاست و به آنجا آمد و فرمود: بلند شو حبيب من! حضرت جواد عليه السلام گفت: اراده ي بلند شدن از اينجا را ندارم. فرمود: چرا حبيب من! بلند شو. عرض كرد: چگونه بلند شوم، با اينكه شما طوري با خانه وداع كرديد كه ديگر بر نمي گرديد؟ فرمود: بلند شو پسرم! بلند شو؛ آنگاه حضرت جواد عليه السلام برخاست.



[ صفحه 88]