محبت امام به حرم رسول خدا
«حسين مكاري» يكي از ياران امام جواد عليه السلام مي گويد:
(پس از ازدواج امام عليه السلام با ام الفضل) [1] در بغداد خدمت آن حضرت كه در نزد خليفه در نهايت جلالت بود شرفياب شدم و زندگيش را مرفه ديدم. در ذهنم خطور كرد: «اينك كه امام به اين زندگي مرفه رسيده است، هرگز به وطن خود (مدينه) باز نخواهد گشت.»
امام عليه السلام لحظه اي سر به زير افكند، آنگاه سر برداشت و در حالي كه رنگش از اندوه زرد شده بود، فرمود: «اي حسين! خوردن نان جوين و نمك خشن در كنار حرم جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نزد من محبوب تر است از آنچه اكنون مرا در آن مي بيني.» [2] .
پاورقي
[1] مأمون پس از شهادت حضرت رضا (ع)، مقر خلافت خود را از «طوس» به «بغداد» منتقل كرد و طي نامه اي امام جواد (ع) را به اجبار به بغداد دعوت كرد. حضرت به ناچار پذيرفت و بعد از چند روز كه وارد بغداد شد، مأمون او را به كاخ دعوت كرد و ام الفضل را تحميلا به ازدواج ايشان در آورد.
[2] بحارالانوار، ج 50، ص 48.