در زمان امام جواد عليه السلام شخصي كه عمر بن فرج نام داشت به خاطر نفوذي كه در حكومت طاغوتي بني عباس داشت مدتي فرماندار مدينه شد. او فردي چپاولگر و ستمگر و اهل دزدي و رشوه بود او در دشمني با اهلبيت عصمت و طهارت عليهم السلام بسيار سرسخت بود و حتي روزي با كمال وقاحت به امام جواد عليه السلام گفت: «به گمانم تو مست هستي؟»

حضرت عليه السلام فرمود: «پروردگارا تو خود آگاهي كه من امروز را براي رضاي تو روزه داشته ام ولي طعم خسارت و خواري و اسيري را به اين مرد گستاخ بچشان.»

طولي نكشيد كه متوكل بر او غضب كرد و دستور داد به عنوان ماليات صد و بيست هزار دينار از او و صد و پنجاه هزار دينار از برادرش گرفتند و مرتبه ي ديگر كه بر او غضب كرد، دستور داد تا شش هزار پس گردني بر او زدند! و بار سوم كه بر او غضب كرد دستور داد او را كشان كشان به زندان بغداد ببرند تا در همانجا بميرد. [1] .



[ صفحه 84]