در خانواده ي امام رضا عليه السلام و مجامع شيعه از حضرت جواد عليه السلام به عنوان مولودي پر خير و بركت ياد مي شد، چنان كه «ابويحياي صنعاني» مي گويد:

روزي در محضر امام رضا عليه السلام بوديم در آن حال فرزندش ابوجعفر، حضرت جواد عليه السلام را كه خردسال بود، آوردند.

عرض كردم: «اين همان نوزاد مبارك است؟»

فرمود:

«هذا المولود الذي لم يولد مولود اعظم بركة علي شيعتنا منه.» [1] .

«آري اين همان مولودي است كه براي شيعيان ما، با بركت تر از او زاده نشده است.»

بايد دانست كه تولد حضرت جواد عليه السلام در شرايطي صورت گرفت كه خير و بركت خاصي براي شيعيان به ارمغان آورد بدين معنا كه شرايط امام رضا عليه السلام در تعيين جانشين، شرايط



[ صفحه 10]



بحراني و بي سابقه اي بود چرا كه از يك سو پس از شهادت امام كاظم عليه السلام گروهي كه «واقفيه» نام داشتند آن حضرت را به عنوان آخرين امام برگزيدند و از قبول ولايت حضرت رضا عليه السلام سرباز زدند و از سوي ديگر امام رضا عليه السلام تا حدود چهل و هفت سالگي داراي فرزندي نشده بود و همين امر تداوم امامت را زير سؤال مي برد و شبهه افكنان را به القاء شبهه پيرامون اصل امامت وامي داشت و حتي كار به جايي رسيد كه پس از ولادت حضرت جواد عليه السلام عده اي، فرزندي او را براي امام رضا عليه السلام انكار كردند. [2] .

نيز بايد دانست كه امام جواد عليه السلام نخستين امامي بود كه در سن كودكي (حدود هشت سالگي) به مقام امامت رسيد و اين سؤال پيرامون امامت براي اول بار مطرح شد كه چگونه ممكن است كودكي به آن حد از كمال و رشد عقلي برسد كه بتواند جانشين خداوند و پيامبر بر روي زمين باشد؟

مطالعه ي اين كتاب، خواننده را با فرازهايي حساس از تاريخ تشيع در زمان امام جواد عليه السلام آشنا مي كند و ذره اي از عظمت بي نهايت مقام آن حضرت را آشكار مي كند.

بدان اميد كه عاشقان ولايت را مفيد واقع شود و رضايت حضرتش را به دنبال داشته باشد.

سيد علي حسيني قمي

وفات حضرت فاطمه ي معصومه (س)

10 ربيع الثاني 1423.



[ صفحه 11]