سه كاغذ به من داده بودند تا به دست سه نفر برسانم و چون عنوان افراد بر روي كاغذهاي در بسته نوشته نشده بود، متحير مانده بودم كه چه كنم و مغموم بودم كه چرا از ابتدا بر كاغذها نشانه نگذاشته ام تا ناگزير به گشودن نامه ها و خيانت در امانت نشوم.

در اين اثناء به حضرت جواد عليه السلام برخوردم. بي آنكه از ماجرا و نگراني و اندوهم سخني بگويم، ايشان فرمود: «آن نامه ها را بيرون بياور.»

نامه ها را از خورجين همراهم بيرون آوردم و نشان ايشان دادم.

ايشان هر كدام از نامه هاي سر بسته را فرمود كه مربوط به كيست و درباره ي نامه ي سوم اضافه كرد: «نويسنده سيصد درهم نيز داده است تا به پسر عمويش بدهي.»

او پس از گرفتن پول با تو براي خريدن فلان متاع، مشورت خواهد، او را چنين و چنان راهنمايي كن.

همه همان بود و شد كه حضرت فرموده بود. [1] .



[ صفحه 97]