قاسم پسر محسن مي گويد
در منزلي ميان مكه و مدينه، اعرابيي را گرسنه يافتم و قرص ناني به او دادم. پس از رفتن او، طوفاني سخت به پا شد و باد عمامه ي مرا با خود برد.
در مدينه به محضر حضرت جواد مشرف شدم.
امام ما، جواد بي مقدمه فرمود: «عمامه ي تو را باد برد؟»
عرض كردم: «آري يابن رسول الله.»
امام ما، جواد به غلام خود اشاره فرمود كه عمامه ي قاسم را بياور.
چون عمامه ي خودم را ديدم، پرسيدم: «اين عمامه از آن فاصله به دست شما چگونه افتاده است؟»
امام ما، جواد فرمود: «چون در آن منزل به آن اعرابي قرص ناني تصدق كردي، خداوند عمامه ات را به تو بازگرداند چرا كه: ان الله لا يضيع اجر المحسنين.
خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمي كند. [1] .
[ صفحه 96]
پاورقي
[1] حديقه الشيعه - مقدس اردبيلي - صفحه ي 681 و 682.