چون حضرت رضا عليه السلام دار فاني را وداع گفت، از من چهار هزار درهم پيش ايشان مانده بود و هيچ كس از آن اطلاع نداشت.

امام ما، جواد كسي را پي من فرستاد و مرا به محضر خويش فراخواند.

فرمود: «از تو پيش پدرم چهار هزار درهم بوده است؟»

گفتم: «آري.»

گوشه ي سجاده ي خويش را كنار زد و پاره اي طلا به من داد و فرمود:

«اين را حساب كن و طلب خويش را بردار.»

حساب كردم. درهمي از آن طلب، كم يا زياد نبود. [1] .



[ صفحه 41]