من در نامه اي كه امام رضا (عليه السلام) به حضرت جواد نوشته بود، چنين خواندم:

اي ابوجعفر!

به من خبر رسيده؛ هنگامي كه بر مركب مي نشيني، خدمتكاران، تو را از در كوچك بيرون مي برند. و اين به خاطر بخل آنها است كه از تو خيري به كسي نرسد.

من از تو درخواست مي كنم و به حقي كه بر تو دارم، سوگندت مي دهم كه ورود و خروجت را از در بزرگ قرار ده و هر گاه برنشستي با خودت پول و طلا و نقره همراه كن و هر كه از تو هر چه خواست به او ببخش.

اگر عموهايت از تو چيزي خواستند، عطايت كمتر از پنجاه دينار نباشد، بيش از آنش به اختيار خودت.

اگر عمه هايت از تو چيزي خواستند، عطايت كمتر از بيست و پنج دينار نباشد، بيش از آنش به اختيار خودت.

من مي خواهم كه خداوند مقام تو را رفعت بخشد.

پس انفاق كن و با وجود خداوند صاحب عرش، از كاستي و تنگدستي نترس. [1] .



[ صفحه 27]