امام جواد (عليه السلام) به مدينه بازگشت و شروع به رهبري مردم نمود. بعد از مرگ مأمون، معتصم به خلافت رسيد؛ در حالي كه خلافت و رهبري مردم مختص به امامان معصوم است نه ديگران.

وقتي معتصم به خلافت رسيد مانند مأمون شروع به ظلم و آزار و اذيت مردم نمود. او نيز مانند ديگر خلفاي بني عباس ظالم و متكبر بود. به مردم زور مي گفت و ماليات هاي سنگين از مردم مي گرفت و افرادي كه از معصومين (عليهم السلام) حمايت مي كردند به سياه چالهاي وحشتناك معتصم مي افتادند و يا از شكنجه مي مردند و يا اينكه تا آخر عمر در زندان مي ماندند.



[ صفحه 18]



به جرئت مي توان گفت كه دوران خلافت بني عباس از وحشتناك ترين دوران بود كه نسبت به شيعيان حضرت علي (عليه السلام) سخت گيري فراوان مي شد.

امام جواد (عليه السلام) نيز مانند ساير امامان پيشين تحت نظر بود و به ظاهر، آزادي عمل داشت. همه ي آمد و رفت هاي منزل امام تحت كنترل مأموران بود و مأموران به هر كسي كه مشكوك مي شدند، دستگير مي كردند و بدون محاكمه بازداشت مي نمودند.

با اين حال اوضاع و احوال ناراحت كننده ي جامعه ي اسلامي، باز امام جواد (عليه السلام) به كار خويش ادامه مي داد. كلاس هاي درس فراواني داشت و شاگردان زيادي را تربيت كرد كه در بخش هاي ديگر اين كتاب در مورد شاگردان حضرت نيز خواهيم گفت.

آري، جواني امام جواد (عليه السلام) با خلافت معتصم عباسي مصادف شده بود. اين مرد ظالم نيز مانند خليفه ي قبلي يعني مأمون به هر نحو ممكن مي خواست جلوه ي ائمه ي هدي (عليهم السلام) را بين مردم خراب كند كه البته نتوانست.



[ صفحه 19]