قال المأمون ليحيي بن أكثم: اطرح علي أبي جعفر محمد بن الرضا عليهماالسلام مسألة تقطعه فيها. فقال يا أباجعفر ما تقول في رجل نكح امرأة علي زنا



[ صفحه 270]



أيحل أن يتزوجها؟ فقال عليه السلام: يدعها حتي يستبرئها من نطفته و نطفة غيره، اذ لا يؤمن منها أن تكون قد أحدثت مع غيره حدثا كما أحدثت معه. ثم يتزوج بها ان أراد، فانما مثلها مثل نخلة أكل رجل منها حراما ثم اشتريها فأكل منها حلالا فانقطع يحيي. [1] .

مأمون به يحيي بن اكثم گفت:

مسأله اي براي ابي جعفر (امام محمد تقي) عنوان كن كه در آن بماند و پاسخي نتواند! آنگاه يحيي گفت: اي اباجعفر! چه گويي درباره ي مردي كه با زني زنا كرده، آيا رواست كه او را به زني گيرد؟

امام عليه السلام در پاسخ فرمود: او را وانهد تا از نطفه ي وي و نطفه ي ديگري پاك گردد، زيرا بعيد نيست كه با ديگري هم آميزش كرده باشد. پس از آن، اگر خواست او را به زني گيرد، زيرا كه مثل او مانند مثل درخت خرمايي است كه مردي به حرام از آن خورده، سپس آن را خريده و به حلال از آن خورده است. يحيي درمانده شد!