در كتاب «مدينة المعاجز» از عمرو بن فرج رحجي نقل شده كه: او به امام جواد عليه السلام عرض كرد: دوستان و شيعيان شما ادعا مي كنند: شما مقدار آب دجله و وزن آن را مي دانيد؟ (و در كنار دجله ايستاده بودند)

حضرت فرمود:

يقدر الله أن يفوض علم ذلك الي بعوضة من خلقه ام لا؟!

آيا خداوند قدرت دارد كه علم آن را به پشه اي واگذار كند يا نه؟

گفت: آري، خدا قادر است.

فرمود: من گرامي تر از پشه اي بلكه از بيشتر خلق نزد خدا هستم. [1] .

و چون محمد و آل محمد عليهم السلام مظهر صفات علم و جلال و كمال اند از اين علوم به آن ها افاضه مي شود.

چنانچه در دعايي از حضرت سجاد عليه السلام نيز به اين نكته توجه شده كه حضرتش به عنوان دعا عرض مي كند:

«سبحان من يعلم زنة العرش»

منزه است پروردگاري كه وزن عرش خود را مي داند.



[ صفحه 204]



اين توجه علم به اوزان، اجرام، اجسام، وزن مخصوص آب، باد، هوا، نور و ظلمت از تعليمات ائمه عليهم السلام است كه بعدا بشر بدان دست يافته است.