در «دلايل الامامه» از آن حضرت اخباري روايت كرده اند از آن جمله كه: عمارة بن زيد گويد: حضرت امام محمد تقي عليه السلام را ديدم كه دست خود را بر سنگ گذاشت و جاي دست او بر سنگ ماند در حالي كه ميخ را نمي توان به سنگ فرو برد.

راوي گويد: عرض كردم: يابن رسول الله اين چه علامت است؟

فرمود: اين علامت امامت است.

دست خود را بر سنگي گذاشت علامت دست آن حضرت روي سنگ باقي ماند.

نگارنده گويد: با اين روايت، بايد اعتراف كرد كه سنگ محل پاي امام رضا عليه السلام در قدمگاه و سنگي كه جاي پاي امام محمد تقي عليه السلام در موزه ي آستان قدس است كه



[ صفحه 162]



از مسجد «بيهق» انتقال داده اند، همان سنگ جاي پاي حضرت جواد بن الرضا عليه السلام مي باشد.

راوي گويد: امام جواد عليه السلام را ديدم آهن را با دست نرم مي كرد و مي كشيد و همان طور كه به دست داوود عليه السلام نرم مي شد و بدون آن كه به آتش بگذارد به هر صورت مي خواست در مي آورد و سنگ را با خاتم و انگشتر مهر خود، مهر مي زد و نقش مي بست.

اين همه، آثار و دلايل امامت و معجزات باهره امام جواد عليه السلام بود، چون آن حضرت جوان تر از ساير ائمه عليه السلام بود، اين گونه معجزات را بيشتر ظهور و بروز مي داد تا مردم به امامت او يقين نمايند. [1] .