مردي ديد كه امام جواد عليه السلام متاعي خريده است و با بي اعتنايي، خودش آن را حمل كرده و به خانه مي برد. او از حضرتش خواست تا ايشان را در حمل بار كمك كند.



[ صفحه 374]



امام جواد عليه السلام فرمود:

إن أنفسنا و أموالنا من مواهب الله الهنيئة، و عوارية المستودعة، يمتع بما متع منها في سرور و غبطة، و يؤخذ ما أخذ منها في أجر و حسنة، فمن غلب جزعه علي صبره حبط أجره، و نعوذ بالله من ذلك. [1] .

جان و مال ما از مواهب الهي است كه به ما ارزاني داشته و اين عاريه و مستعاري است براي مدتي كه در دست ما مي باشد تا از آن متاع، بهره مند گرديم و در سرور و غبطه از آن استفاده كنيم و به قدر نياز از آن برخوردار شويم، تا اجر و حسنه اي را كه در اين بهره برداري به قصد رضايت خدا باشد به دست آوريم.

پس اگر كسي در ناگواري ها، جزع و فزع او بر صبر و تحملش چيره شد اجر و پاداش او تباه مي شود. و از اين امر به خدا پناه مي بريم.

آري، به خدا پناه مي بريم كه دامن صبر را از دست بدهيم و كار خود را به ديگري تحميل كنيم، هر كس كار خودش را انجام و در تحمل آن بردباري و شكيبايي نمايد خداوند اجر و حسنه اي در خور آن كار به او عنايت مي كند.



[ صفحه 377]