بسم الله الرحمن الرحيم

يا علي! أحسن الله جزاك و أسكنك جنته و منعك من الخزي في الدنيا و الآخرة و حشرك الله معنا.

يا علي! قد بلوتك و خيرتك في النصيحة و الطاعة و الخدمة و التوقير و القيام بما يجب عليك، فلو قلت إني لم أر مثلك لرجوت أن أكون صادقا، فجزاك الله جنات الفردوس نزلا، فما خفي علي مقامك و لا خدمتك في الحر و البرد في الليل و النهار فأسأل الله إذا جمع الخلائق للقيامة أن يحبوك برحمته تغتبط بها أنه سميع الدعاء. [1] .

به نام خداوند بخشاينده ي مهربان

اي علي بن مهزيار! خداوند به تو جزاي نيكو عنايت فرمايد و مسكن تو را بهشت قرار دهد و از خواري و رسوائي در دنيا و آخرت مصون دارد و حشر تو را با ما قرار دهد.

اي علي، به راستي كه تو را آموزدم و اختيار كردم براي نصيحت و طاعت و خدمت و بزرگ داشتن و قيام كردن بره آنچه بر تو واجب



[ صفحه 346]



است، و اگر بگويم كه همانند تو را در ميان يارانم نديده ام اميد است كه راست گفته باشم خداوند منزل كردن در بهشت برين را پاداش تو قرار دهد، بر ما مقام تو پنهان نيست، و خدمت تو در سرما و گرما و شب و روز پوشيده نمي باشد، از خداوند تبارك و تعالي مي خواهم هنگامي كه همگان را براي قيامت گرد آورد به تو عنايتي كند كه مورد غبطه ي ديگران واقع شود، و او شنونده ي هر دعا و اجابت كننده ي آن است. [2] .

همچنين دو نامه ي ديگر از امام جواد عليه السلام معروف است كه حضرتش به عبدالخير مرقوم فرموده اند. اصل اين دو نامه در «كافي» و «بحار» ضبط شده و در كتاب «بهجت الأبرار» [3] ترجمه نموده و مرحوم سحاب هم در «سرور الفؤاد» ترجمه را نقل نموده، ولي چون ترجمه آن قابل استفاده و هضم عموم نبود و در حين نوشتن هم به اصل آن دسترسي نيافتم از نقل ترجمه ي آن خودداري كردم.

مدلول بيان امام، از مفاد آغاز مطلب - كه يك سطر آن در «سفينة البحار» آمده و در باب مواعظ نيز آمده - معلوم مي شود كه اطاعت از حق، تحكيم مباني فرايض و عقايد، اجراي عبادات و اطاعات، و جلب توجه به فضايل اخلاقي است كه مرد مسلمان بايد بنيان عقيده و ايمان خود را محكم و استوار نموده و به اطاعت رسول خدا صلي الله عليه و آله و دوستي اولياي او راهي را كه به او نموده اند برود و براي تهذيب نفس و كمال مطلوب به فضايل اخلاقي عمل نموده از آزار و اضرار و اذيت ديگران خود



[ صفحه 347]



داري نمايد.