امام بايد سختي ترين مردم باشد، و مااصولا امام جواد عليه السلام را بدين صفت مي شناسيم؛ چرا كه لقب آن حضرت، جواد است و بخشندگي را با ضمير و فطرت خود عجين داشته كه آن چه به او داده مي شد و آن چه از صدقات، زكات و موقوفات بني هاشم - كه تا زمان جدش صدقات موسوي و رضوي بود - همه را بين مردم تقسيم مي كرد و به فاميل دور و نزديك هديه ها و جوايز و انعام و اكرام مي فرمود و به قدري بخشندگي داشته كه او را جوادالائمه مي گفتند.

در روايتي آمده است: امام جواد عليه السلام در سن سه - يا چهار - سالگي بود كه پدر بزرگوارش امام رضا عليه السلام به او مرقوم فرمود: «بايد بخشش و بذل و عطاي تو كمتر از



[ صفحه 316]



پنجاه درهم نباشد و بيشتر آن را در اختيار توست».

از اين رو، حضرتش به هر فقير و بي نوا اين مقدار و بيشتر عطا مي فرمود و جايزه هاي چندين هزار درهمي داشت كه طبق اخبار روايت شده به جهت جود و بخششي كه حضرتش داشته او را جواد و بخشنده گفته اند.