همه ي ائمه ي معصومين عليهم السلام وارث علوم انبيا بوده و از سرچشمه ي فيض ازلي و منبع وحي سيراب شده اند و اگر علم به گذشته و آينده، اوضاع و احوال جهاني و خواص و آثار مواد و مواليد نداشتند نمي توانستند نمايندگي خود را در امامت به مردم برسانند.

اعجاز آن ها و آيات و نشانه هاي قدرتي كه به نام معجزه دست آن ها بود فرع علم و دانش و تقواي آن ها بوده است كه بدين سبب خود را معرفي نموده و نشان داده اند كه در مكتب شديد القواي رحماني درس تقوي و فضيلت فرا گرفته اند.

امام جواد عليه السلام نيز از اين علم به اندازه ي كافي بهره مند بود و از اين رو، در چهار و پنج سالگي قدرت علمي خود را نشان داد و در نه سالگي مناظره و مباحثه ي علمي نمود و فحول علما و دانشمندان را مقهور ساخت.