در سفينةالبحار شيخ عباس قمي «ره» ج 2 ص 41 آمده:

به حاتم حشرج معروف در تاريخ كه زبانزد عام و خاص بود، حاتم طائي مي گفتند، گرچه وي شجاع و شاعر نيز بود، ولي صفت بارز وي عطاء، و بذل وجود و سخاء و خدمت به خلق بود، لذا چنين صفتي بر صفتهاي ديگر حاتم حشرج غلبه كرده و مردم او را بدين نام و لقب (حاتم طائي) خواندند.

با اين بيان سخاوت حضرت و اعطاء مال و منال به دوست و دشمن، چنين صفتي به امام نهم داده شد، اينك براي اثبات چنين مدعائي به تاريخ نگاهي مي أفكنيم: