قرآن كريم رسالت در كودكي را ممكن شمرده و نمونه هايي از آن را ذكر مي كند، از اين روي كوچكي سن امام جواد(ع) بي سابقه نبوده، بلكه از پديده هاي اعجاز آميز وجود ايشان است كه حتي در حاكمان آن زمان نيز اثري فوق العاده گذاشته بود. همان گونه كه اشاره شد، اين اتفاق، نخستين بار، در وجود امام جواد(ع) تجلي نمود و پيامد اين جريان براي حاكمان منحرف، مايه حيرت و براي حقيقت امتداد خط امامت سندي حتمي و معجزه آسا به شمار مي رفت. اين موضوع كه كسي در سن و سال كودكي با عنايت خداوند، عهده دار مقام بلند رسالت و هدايت جامعه بشري گردد، سابقه ي كهن تاريخي دارد. همان گونه كه خداوند در مورد حضرت يحيي(ع) و رسالت او مي فرمايد: ما فرمان نبوت را در كودكي به او داديم. [1] .

همچنين عيسي بن مريم در همان روزگار كودكي به نبوت و رسالت رسيد: «آتاني الكتاب و جعلني نبيا» [2] .

سن اگرچه در اغلب امور در نزد مردم به عنوان مقياس و سنجش در نظر گرفته مي شود، اما در نزد خداوند ملاك معتبري نيست. چه بسيار مردماني بودند كه چون مي ديدند خداوند كودكي را به پيامبري به سوي آنان برانگيخته، در شگفت مي شدند، اما خداوند به آنان نشان داد كه اين كار عمدي بوده و براي آن است كه مردم معني نبوت و رسالت را دريابند كه نبوت و رسالت موهبتي عادي و معمولي نيست كه تنها در يك فرد و در اثر شرايط محيطي و تربيتي به ظهور برسد، بلكه امري مافوق عادات مردم و بر خلاف سنن جاري طبيعت و هستي است. پس، همان طور كه به بيان قرآن كريم حضرت يحيي(ع) و عيسي(ع) در روزگار كودكي به خاطر عنايت خداوندي از جانب پروردگار به مقام نبوت و رسالت رسيده اند، امام جواد نيز طبق متون حديث مشمول چنين عنايت و استعدادي بوده و مي تواند امام و پيشواي جامعه بشري گردد.