بازگشت

تولد و امامت


امام محمدتقي بن علي بن موسي الرضا(ع) نهمين پيشواي شيعيان، به سال 195 ه در ماه رمضان متولد و در ماه ذي القعده سال 220 ه توسط همسرش و به تحريك و فرمان معتصم خليفه عباسي مسموم و به شهادت رسيد. نام مادر آن حضرت «سبيكه نوبيه» [1] از زنان با فضيلت روزگار است. بعد از اين كه امام رضا(ع) در ماه صفر سال 203 ه در توس در سن 55 سالگي به شهادت رسيد [2] امام محمد تقي الجواد، فرزند ايشان كه در مدينه مي زيست، در سن هشت سالگي بر مسند امامت و رهبري قرار گرفت.

امام جواد(ع) در دوران امامت خود با دو تن از خلفاي عباسي؛ مأمون و معتصم معاصر بوده است. مأمون كوشش مي كرد با طرح نقشه ها، امام جواد(ع) را به محل حكومت نزديك كند، او توطئه ي خود را براي از ميان بردن جنبش و حركت تشيع در چارچوب خلافت عباسيان همچنان ادامه مي داد و هدف از اين كار ايجاد فاصله بين امام و پايگاههاي مردمي او بود. [3] مأمون براي انجام اين هدف، دختر خود را به عقد آن حضرت درآورد. در واقع، در اين ميان مأمون به علم و دانش و نيز امامت امام جواد(ع) پي برده بود و موقعي كه تصميم به ازدواج دخترش با امام جواد گرفت، عباسيان برآشفتند، زيرا مي ترسيدند پس از مأمون خلافت به خاندان علوي برگردد. ولي آنان مخالفت خود را به گونه اي ديگر وانمود كرده و گفتند دختر خود را به ازدواج كودكي در مي آوري كه آگاهي از دين ندارد و حلال را از حرام تشخيص نمي دهد. مأمون در مقابل اين برخورد، مجلسي برپا كرد و امام جواد(ع) را به مناظره ي علمي با بزرگترين دانشمند آن عصر فرا خواند تا بدين وسيله مخالفت عباسيان را به اشتباهشان آگاه كند. [4] .


پاورقي

[1] شيخ مفيد/ همان/ ج2/ ص383.

[2] همان/ ص348.

[3] عادل اديب/ زندگاني تحليلي پيشوايان ما/ ص476.

[4] شيخ مفيد/ پيشين/ ج2/ ص395.