«من شهد أمرًا فكرهه كان كمن غاب عنه، و من غاب عن أمر فرضيه كان كمن شهده.»:

كسي كه در كاري حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند كسي است كه غايب بوده، و هر كه در كاري حاضر نباشد، ولي بدان رضايت دهد، مانند كسي است كه خود در آن بوده است.