يحيي بن اكثم از امام جواد عليه السلام درباره ي اين روايت پرسيد: «ان مثل أبي بكر و عمر في الأرض كمثل جبرئيل و ميكائيل في السماء»؛ مثل ابوبكر و عمر در زمين مانند جبرئيل و ميكائيل در آسمان است. امام عليه السلام فرمود: اين درست نيست. زيرا اين دو فرشته هميشه بندگي خدا را كرده و لحظه اي عصيان نورزيده اند، ليكن ابوبكر و عمر سال ها پيش از اسلام مشرك بوده اند.

يحيي پرسيد: آيا حديث ابوبكر و عمر سرور پيران بهشتي اند، درست است؟ «ان ابابكر و عمر سيدا كهول أهل الجنة».

امام عليه السلام فرمود: در آنجا جز جوان وجود ندارد و پيري در كار نيست تا آن دو، سرور پيران بهشت باشند.

سپس يحيي از حديث: «ان عمر بن الخطاب سراج أهل الجنة»، عمر بن خطاب چراغ بهشتيان است، سؤال كرد. امام عليه السلام فرمود: بهشت به نور فرشتگان خداوند و آدم و محمد و تمامي پيامبران روشن مي شود، نه به نور عمر.



[ صفحه 177]



يحيي گفت: از پيامبر صلي الله عليه و آله چنين نقل شده است: «لو نزل العذاب لما نجي الا عمر» اگر عذاب فرود آيد هيچ كس جز عمر نجات نمي يابد. امام عليه السلام فرمود: اين محال است. زيرا خداوند فرمود: (و ما كان الله ليعذبهم و أنت فيهم و ما كان الله معذبهم و هم يستغفرون)؛ [1] تا تو كه پيامبر رحمتي، در ميان آنان هستي، خداوند آن ها را عذاب نخواهد كرد، همچنين اگر از نافرماني خدا استغفار كنند. [2] .