او اهل نيشابور از اصحاب امام جواد عليه السلام از فقها و متكلمين شيعه و شيخ الطائفه و بسيار عظيم الشأن بوده است.

فضل حدود صد و هشتاد كتاب تصنيف كرده است كه بعضي از آنها عبارت است از كتاب در اعراض و جواهر، كتاب العلل، كتاب الايمان، كتاب الرد علي الثنويه، كتاب اثبات الرجعه، كتاب التوحيد و غيره.

يك بار عبدالله بن طاهر او را از موطنش نيشابور اخراج كرد و بعد او را نزد خود طلبيد و از كتابهايش تفتيش نمود تا به عقايدش پي برد. حضرت ابو محمد عسكري عليه السلام چند بار بر او رحمت فرستاد. قبر فضل يك فرسخ بيرون شهر نيشابور است و بر سنگ مزارش نوشته شده كه اين بزرگوار راوي رواياتي از دو امام گرامي ابي الحسن علي بن موسي و ابي جعفر الثاني جواد الائمه عليهماالسلام است.

او در سال دويست و شصت به لقا پروردگار نائل شد. [1] .