بازگشت

علي بن مهزيار


او اهوازي و داراي مقامي بس بلند است. از نوشته هاي حضرت جواد عليه السلام استفاده مي شود كه وي قدر و منزلت خاصي نزد آن حضرت داسته است. امام عليه السلام در يكي از نوشته هايشان موجود است كه اي علي بن مهزيار تو مرا شادمان كردي به آنچه بيان نمودي و هميشه مرا مسرور مي نمايي خداوند تو را به بهشت مسرور سازد و راضي شود از تو به رضاي من. در نوشته ديگر امام عليه السلام است كه:

«بسم الله الرحمن الرحيم يا علي احسن الله جزاك، و أسكنك جنته و منعك من الخزي في الدنيا و الآخرة و حشرك الله معنا».

اي علي خداوند به تو جزاي شايسته عنايت فرمايد و در بهشتش جاي دهد و تو را از زبوني دنيا و آخرت بر حذر دارد و با ما محشورت نمايد.

در نوشته ديگر امام جواد عليه السلام است كه:

«و أسأل الله ان يحفضك من بين يدك و من خلفك و في كل حالاتك و ابشر فاني ارجوا ان يدفع الله عنك و أسأل الله ان يجعل لك الخيرة»

از خداوند مسئلت مي جويم كه تو را از همه اطراف و حالات حفظ كند و



[ صفحه 29]



من اميدوارم كه خداوند بلايا را از تو دفع نمايد و من از خداوند تقاضاي خير برايت مي نمايم.

نقل شده كه علي بن مهزيار پدرش مسيحي بوده و اسلام اختيار كرده و او نيز چنين بوده و پس از قبول اسلام در مقام تفقه و تدبر در دين بر آمده تا آنجا كه جزء راويان حديث از امام رضا و امام جواد عليهماالسلام شده است.

امام جواد عليه السلام به او وكالت در امور را تفويض فرمود همانطور كه از طرف هادي عليه السلام در بعضي نواحي وكالت داشته است. امام جواد عليه السلام درباره اش فرمود: از خداوند مي خواهم به مقامي برسي كه در روز قيامت خلايق به مقام و منزلت تو غبطه بخورند.

ناگفته نماند كه اين علي بن مهزيار آن علي بن ابراهيم بن مهزيار نيست كه در زمان غيبت حضرت بقيةالله عليه السلام زندگي مي كرده و به ملاقات آن بزرگوار نائل شده است و به احتمال قوي كسي كه با امام زمان عليه السلام ديدار كرده فرزند اوست.

در احوالات علي بن مهزيار نوشته اند كه وقتي آفتاب طلوع مي كرد سر به سجده مي گذاشت و تا هزار مؤمن را دعا نمي كرد سر از سجده بر نمي داشت. پيشانيش همانند زانوي شترش پينه بسته بود.

سي و سه كتاب از تأليفات علي بن مهزيار است كه بعضي از آنها عبارت است از: «كتاب الوضوء، كتاب الصلوة، كتاب الزكاة، كتاب الصوم، كتاب التفسير، كتاب المكاسب، كتاب الدعاء، كتاب فضائل المؤمنين، كتاب الزهد.»

او در موطن خود اهواز مدفون و قبرش زيارتگاه اهل دل مي باشد. [1] .



[ صفحه 30]




پاورقي

[1] معجم رجال الحديث ج 12 ص 192.