معتصم آن حضرت را به مهماني طلب كرد. حضرت عذر خواست... آن



[ صفحه 310]



لعين چندان مبالغه كرد كه آن امام مظلوم به خانه ي آن ملعون تشريف برد. چون لقمه اي از طعام آن لعين تناول نمود، اثر زهر در گلوي خود يافت و برخاست. آن لعين بر سر راه حضرت آمد و تكليف ماندن كرد. حضرت فرمود: آنچه تو با من كردي، اگر در خانه ي تو نباشم از براي تو بهتر خواهد بود.

پس به منزل خود مراجعت كرد. چون به منزل رسيد، اثر زهر در بدنش بيشتر ظاهر شد و در تمام آن روز و شب رنجور و نالان بود تا آنكه مرغ روح مقدسش بر بال شهادت به سوي درجات سعادت پرواز كرد. [1] .