مرحوم كليني قدس سره در كتاب شريف «كافي» روايت كرده است: علي بن اسباط مي گويد: از مدينه منوره عازم مصر بودم، امام جواد عليه السلام كه در سن كودكي بود با من



[ صفحه 530]



روبرو شد، من خواستم شكل، شمايل و خصوصيات اندام حضرت را دقيقا به ذهن بسپارم تا وقتي وارد مصر شدم، صفات و علايم آن حضرت را به دوستان خود در مصر بگويم به خاطر همين به قد و قامت حضرت نگاه مي كردم.

ناگهان ديدم امام جواد عليه السلام متوجه نگاه من شد. نشست و فرمود:

«يا علي! ان الله احتج في الامامة بمثل ما احتج به في النبوة» اي علي! خداي توانا براي مقام امامت استدلال مي كند، همان طوري كه براي مقام نبوت و پيامبري استدلال نموده و فرموده است: (و آتيناه الحكم صبيا) [1] و حكم نبوت را در كودكي به يحيي عطا كرديم.

همچنين مي فرمايد: (و لما بلغ اشده آتينآه حكما و علما) [2] يعني هنگامي كه حضرت يوسف عليه السلام به سن جواني رسيد، ما به او حكومت و علم دين و مذهب عطا كرديم در آيه ي ديگر نيز مي فرمايد: (حتي اذا بلغ اشده و بلغ اربعين سنة) [3] چون به نيرومندي رسيد و چهل ساله شد. (اين آيه نيز اشاره دارد بر اينكه اكثر انبيا در چهل سالگي به نبوت مبعوث شدند).

پس امام جواد عليه السلام فرمود: بنابراين، احتمال و جايز است كه خداوند، حكم را به كودكي عطا فرمايد و احتمال است كه به چهل ساله بدهد. [4] .