برخلاف انتظار عوام مردم و برخي از افرادي كه داعيه ي بصيرت داشتند، دوره ي امامت حضرت امام محمد تقي عليه السلام نه تنها باعث ركود و سستي تشيع نشد بلكه نضج روزافزون و انسجام بيش از پيش آنرا هم به دنبال داشت به نحوي كه در زمان حضرت جواد عليه السلام يك وحدت رويه محسوسي ميان بزرگان شيعه بوجود آمد و با تدبير حضرت ايشان نوعي سلسله مراتب در ميان بزرگان شيعه رايج شد كه اين امر نه تنها بر عظمت شيعه به نحوي روزافزون اضافه مي كرد بلكه در سير موفقيتهاي حركات اجتماعي و انقلابي شيعه هم تأثير مثبتي داشت و همين وحدت بزرگان و ظهور عظمت شخصيت ممتاز امام جواد عليه السلام در برهه هاي مختلف و ايجاد فضاي مناسب براي طرح آراء و افكار اسلامي فرصتي براي مطرح شدن مباني مستحكم كلامي و فقهي شيعه شد و بسياري از افكار صاحب نظران جوياي حقيقت را به فرهنگ غني اسلام جذب كرد.