ابوعلي حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر وهب السراد:

از بزرگان كوفي است، وي شخصيتي جليل القدر و از فقهاي نامي بود و از چهار ركن علماي عصر خويش به حساب مي آيد، ازاصحاب اجماع و از فقهايي است كه اصحاب ما (اماميه) برتصحيح آنچه در نزد او صحيح بوده اجماع كرده اند. اين بزرگوار به درك محضر حضرت موسي بن جعفر و حضرت رضا و امام جواد عليهماالسلام مفتخر گرديد و از هر سه آنها روايت دارد.

تمامي افرادي كه راجع به رجال شيعه كتاب نوشته اند او را توثيق كرده اند.

ايشان علاوه بر محدثي، مصنف هم بود [1] ايشان فردي خير، ثقه، راوي حديث و مصنف هست. در جلالت شخصيت ايشان جاي شك و ترديد نيست. او از «واقفه» بود به سبب معجزاتي كه از دست امام رضا عليه السلام ظاهر شد برگشت و به صحت امام رضا عليه السلام پي برد و ملتزم گشت و به امامت حضرت رضا و حضرت جواد عليهماالسلام معتقد بود و ماند تا محضر امام دهم حضرت هادي عليه السلام را نيز درك كرد.

بنابراين ايشان از نعمت درك محضر سه امام معصوم برخوردار شده اند.

يكي از ويژگي هاي ممتاز آنجناب رواياتي است كه راجع به اركان دين و مخصوصا موضوع خطير امامت نقل كرده اند از جمله روايتي را از هشتمين مهر سپهر امامت چنين نقل كرده است كه ايشان فرمودند:

هر امامي برگردن اوليا و شيعيانش عهدي دارد و از جمله موارد كامل كننده ي وفاي به عهد و حسن اداي آن زيارت كردن قبور آنهاست، پس هر كس از روي علاقه قبه آنها را زيارت كند براي تصديق آنچه كه امامان راغب و شيفته ي آن بودند، در روز قيامت ائمه براي آنها شفيع خواهند بود [2] .