علي جرير مي گويد: در نزد امام جواد عليه السلام نشسته بودم، گوسفندي از خانه ي امام گم شده بود يكي از همسايگان را به اتهام دزدي كشان كشان به پيش آن حضرت آوردند، فرمود: واي بر شما از همسايه ي ما دست برداريد، گوسفند را او ندزديده الان گوسفند در فلان خانه است برويد و گوسفند را بگيريد. رفتند گوسفند را در همان خانه يافتند و صاحب خانه را گرفته، زدند و لباسش را پاره كردند، اما او قسم ياد مي كرد كه گوسفند را ندزديده است، او را نزد امام آوردند. امام فرمود: واي بر شما بر اين شخص ستم كرده ايد، گوسفند خودش به خانه ي او وارد شده و او اطلاعي نداشته، آنگاه امام عليه السلام آن مرد را به نزد خود فراخواندند و براي دلجويي و جبران خسارت لباسش مبلغي به او بخشيدند [1] .