اوحي الله الي بعض الانبياء اما زهدك في الدنيا فتعجلك الراحة اما انقطاعك الي فيعزرك بي، و لكن هل عاديت لي عدوا و واليت لي وليا
خداوند تبارك و تعالي وحي كرد به يكي از پيغمبران (ع) اما زهد و پارسائي تو در دنيا موجب راحتي و آسايش تو است (در آخرت) و اما بريدنت از مردم، به خاطر نزديكي به من، موجب عزت و احترام تو شد در نزد من وليكن آيا (به خاطر رضا و خشنودي من با دشمني، دشمني كردي و يا با دوستي محبت و مهرباني و دوستي كردي؟) (يا دوستي و دشمني تو با افراد



[ صفحه 101]



به خاطر مال و جاه دنيا و هواهاي نفساني خودت بود.)

بزرگان گفته اند كه چند دسته دشمند و چند دسته ديگر دوست، اما دشمنان عبارتند از:

1- دشمن خود شخص

2- دشمن دوست

3- دوست دشمن

و دوستان از اين قرارند:

1- دوست

2- دوست دوست

3- دشمن دشمن

كسي كه دوست خدا را دوست بدارد در حقيقت خدا را دوست داشته و آنكس كه با دشمن خدا آشنا و دوست باشد از خدا بيگانه و با او دشمن است همانگونه كه حضرت صادق (ع) فرمودند:

صديق عدوالله عدوالله

يعني: دوست دشمن خدا، دشمن خدا مي باشد.