عده زيادي از بزرگان شعراء و ادباء قصائد و قطعاتي در مديحه و يا مرثيه حضرت امام محمدتقي عليه السلام سروده اند كه در ديوان اشعارشان مضبوط و مطبوع است. اينك جهت تيمن و تبرك بذكر چند بيت از يك قصيده از ديوان عالم حكيم و فيلسوف اديب مرحوم حاج شيخ مهدي الهي قمشه اي قناعت مي كنيم.



اي باد صبا بگشا، آن طره پرچم را

آور خبر از زلفش كز دل ببرد غم را



اي مطرب جان، رازي زان ماه حجازي گو

تا شاهد كنعاني، بيند زنوا دم را



زان طلعت سبحاني در عالم روحاني

بر عالم و آدم ريز الطاف دمادم را



[ صفحه 85]



از مدرسه علمش درسي بفلاطون گو

وزميكده جودش يك جام بده جم را



از شاه تقي مدحي اي بلبل گلشن گو

تا باغ جنان سازي اين انجمن غم را



درياي سخاوت كيست سلطان جواد اي جان

زان بحر كرم دادند يك مشربه حاتم را



در مكتب تعليمش، ادريس فلك فربين

بر مائده جودش، صد عيسي مريم را



چون بارقه علمش بر چرخ زند پرچم

با خاك كند يكسان صد يحيي اكثم را



درهم شكند قهرش هر قدرت و نيرو را

بر باد دهد عزمش هر عزم مصمم را



چون يحيي اكثم خواست كان بحر به ظرف آرد

موجي زد و بشكست آن كشتي محكم را



با كاخ فلك كم زن از لانه مرغان دم

اي بي خبر از اسرار در ظرف مكن يم را



گردم زند از حكمت آن ناطقه رحمت

بر خاك فرود آرد نه چرخ معظم را



زان منطق حق بنيوش توحيد محقق را

زان عقل نخست آموز برهان مسلم را



وصفيش جواد آمد وصقيش تقي كان شه

شد مظهر لطف و قهر سلطان دو عالم را



قصيده فوق جمعا 32 بيت مي باشد و به همين اندازه اكتفاء نموديم.



[ صفحه 86]