به راستي اين نام ها از آن پروردگار است، شايسته ستايش اوست،



[ صفحه 122]



جز خداوند سزاوار ياري به ما نيست، تمام كارها را بايد از او خواست، بايد او را ديد و شناخت، در راه خداشناسي كوشيد، تا پرده تاريكي و ناداني را از ديده دور انداخت، زنگ غفلت كه با توهم بر آدمي تنيده است، از آئينه دل بايد زدود، توكل به خدا بايد كرد، در همه كارها خود را به او سپرد، به جز او نه اميد ماند و نه بيم! به اخلاق الهي بايد نمودار گرديد انسان مظهر تمام صفت هاي يزداني است، مجموعه تمام مرتبه هاي تشبيه و تنزيه است، با مردم به رحمت بايد كنار آمد، بر همه ديده رحمت بايد انداخت، رحمن - رحيم - به معني بخشاينده، مشتق از رحمت به معني بخشيدن و مهرباني كردن است، گفته اند كه رحمن بليغ تر از رحيم است، چه زيادتي كلمه دليل بر بسياري و شدت معني است، نخست نام الله است، نظر به ذات و صفات و خداوندي پروردگار است، بعد رحمن براي مرحمت و بخشايندگي بر همه ممكنات و موجودات را كه رحمت رحماني مي گويند، سپس رحيم از ديده توجه مخصوص كه رحمت رحيمي است.