قرآن آغاز شد به نام ذات پاك، الله نام اوست. ذاتش كامل است، الرحمن، ذاتي است، بخشنده تمام نعمتها در دنيا و آخرت، براي همه است، بر حسب شايستگي آنها به سوي رحمت، تا سبب معرفت و عبرت گردد، الرحيم، ذاتي است، آشكار كننده نشانه هاي مهرباني است نسبت



[ صفحه 116]



به مؤمنان در دو جهان، بدين معني آناني ايمان آوردند و باور نمودند يكتا مدبر كائنات علوي و سفلي، منحصر شد بندگي به او، به رسالت تمام رسولان كتابهاي آنان، از سوي تدبير دهنده آسمان و زمين وحي گرديد، باور دارند كه سرپرستي بر مردم ندارند، مگر برگزيدگاني كه پروردگار آنان را به اين مقام و منصب برگزيد، پيروي از ايشان را براي مردم معين فرمود.