در كتاب دلايل طبري است كه زكريا ابن آدم حكايت مي كند: هنگامي كه به نزد امام رضا (ع) بودم، حضرت جواد را آوردند. سن وي كمتر از چهار سال بود، كودك دستان خود بر زمين نهاد و سر به سوي آسمان كرد و مدتي توجه نمود.

امام رضا (ع) فرمود: فرزند جان براي چه اين اندازه در انديشه اي؟!

گفت: در انديشه سرگذشت مادرم فاطمه هستم كه چه ماجراها داشت.

امام فرزند را نزديك خود خواند، و ما بين ديدگانش را بوسيد و فرمود: پدر و مادرم به قربانت باد، به راستي شايسته امامت هستي.