اشعار عرفاني درباره ي حضرت جواد
شيخ محمد علي مؤذن خراساني عرفا در كتاب تحفه عباسي فرمايد:
امام بحق بعد از حضرت امام رضا (ع) پسرش امام محمد تقي است.
- آن كه دل به عشق و محبت قوي بود
- جانش هميشه طالب كوي تقي بود
- دست ولا به دامن آل عبا زند
- چون قبله اش بحق مه روي تقي بود
- وآن را كه بوي يار گرامي بروز دست
- دايم دلش ربوده بوي تقي بود
- آن را كه وجه حق بودش منظر نظر
- چشم دلش مدام به سوي تقي بود
- هر عاشقي كه از خطر نفس وارهد
- آراسته به زيور خوي تقي بود
- خوشوقت مقبلي كه زند چنگ اعتصام
- در عروه كه رشته موي تقي بود
[ صفحه 80]
- در هر دو كون افسر شاهي به سر نهد
- آن را كه دل هميشه به سوي تقي بود
- مردانه در تراك دو عالم كند ز صدق
- همچو مؤذن آنكه طالب كوي تقي بود [1] .
[ صفحه 81]
پاورقي
[1] ص 96 از كتاب مجموعه سبع المثاني بكوشش آقا ميرزا احمد تبريزي به چاپ رسيد.