زرقان گفت روز ديگر ابن ابي داود به دربار خلافت رفت و به خليفه عباسي محرمانه گفت:

شخصيت و مقام بلند خليفه را خواهانم، دستوري كه درباره اجراي فتواي امام نهم شيعيان صادر فرموديد، صلاح و مصلحت مقام خلافت نبود كه چنين مجلسي نتيجه اش به سود امام شيعه شود.

در مسئله اي كه مشكل بود، دانشمندان و علماء عصر را مقام خلافت احضار نمود و با حضور وزيران، مستوفيان، اميران، سران لشكر، بزرگان و ساير اشراف مسئله فقهي مطرح شد و هر يك بر طبق نظر و استنباط شرعي خود چيزي گفتند، در اثر تو چه مخصوص مقام خلافت به امام شيعيان و دستور اجراي حكم شرعي او در چنان مجلس مهم و باشكوه كه بيشتر توده مردم حضرت جواد را امام و خليفه الهي دانند، و خلافت عباسي را غاصب شمارند، امام شيعه كه بر خلاف همه علماء و فقهاء حكم داد، مقام خلافت هم روا نبود كه ترك گفته علما كند و فتواي او را اجرا نمايد، انتشار اين واقعه براي شيعيان و دوستدارانش حجتي شد، معتصم كه سخنان قاضي القضاة بغداد را شنيد، چهره اش دگرگون شد، گفت خدا تو را جزاي خير دهد كه مرا آگاه كردي از كاري كه از آن غافل بودم.