از علماء و دانشمندان بزرگ مذهب جعفري و دوستدار خاندان نبوت بود، كنيه ابوالحسن فرزند مهزيار و بعضي گويند مهزيار نام جدوي بود. در آغاز، پدر و فرزند مسيحي بودند، پدر در هنگام بزرگي و فرزند در سن تميز، مسلمان شدند.



[ صفحه 26]



از مردم قصبه دورق از بخش فلاحيه «شادكان» بودند.

علي بن مهزيار تحصيلات كافي نمود واز دوستداران آل علي (ع) شد.

در شمار اصحاب امام رضا و امام جواد و امام هادي درآمد. از امام رضا (ع) نقل حديث و روايت نمود و در جرگه خاصان امام جواد قرار گرفت. تا آنجا كه پس از وفات عبدالله بن جندب، امام او را نماينده و وكيل خود قرار داد.

دانشمندان و مورخان كتابهاي رجال، علي بن مهزيار را ثقة، صحيح، جليل القدر نوشته اند. گفته اند ثقه بوده و هيچگونه طعني بر او وارد نشده است، از سوي امام محمد جواد (ع) و امام علي نقي (ع) وكالت داشت از چند نامه اي كه امام جواد (ع) به بغداد و مدينه نوشت، جلالت و بزرگواري او روشن مي شود.

از نامه هاي امام جواد (ع) به علي بن مهزيار اهوازي معلوم مي شود كه چه اندازه با ارزش بود.

در يكي از نامه ها امام (ع) به او نوشت مرا مسرور كردي به آنچه را كه يادآور شدي، هميشه مرا شاد مي داريد، خداوند تو را به بهشت شاد كند. و از تو راضي شود كه مرا راضي نمودي.

در خبر است كه پدر علي بن مهزيار مسيحي بود و اسلام آورد. گفته شده است كه خود او همچنان بود و مسلمان گشت و داناي دين گرديد. از امام رضا (ع) و امام جواد (ع) روايت حديث كرد، از خاصان امام جواد (ع) شد.

در بعضي از جاها از سوي امام هادي (ع) وكيل و نماينده شد و



[ صفحه 27]



نامه ها براي شيعيان مي آورد و مي برد.

درباره علي بن مهزيار، همه به نيكي ياد كردند و وي سي و سه كتاب تصنيف نمود. آرامگاه او در اهواز از زيارتگاه عمومي است.

محمد پسر علي بن مهزيار، از ياران امام هادي (ع) است.