مانند اين گونه احوال از حضرت سجاد (ع) روايت شده و هم چنين وقتي آن حضرت مي خواست سرگرم وضو شود رنگ ايشان زرد مي شد. كساني عرض مي كردند اين چه عادتي است كه هنگام وضو رنگ شما زرد مي شود؟!

مي فرمود: آيا مي دانيد مي خواهم روبروي چه كسي بايستم؟! راوي گويد ديدم آن حضرت سرگرم نماز است ردا از دستش افتاد با دستش آن را بالا نكشيد تا نماز تمام شد! سبب پرسيدم؟! فرمود: واي بر تو! آيا مي داني به پيشگاه چه كسي بودم! نمازي از بنده قبول نمي شود مگر توجه به او باشد، عرض كردم فدايت شوم بنابراين ما هلاك شديم! فرمود: هرگز! خدا با نوافل تمام مي فرمايد: از حضرت صادق (ع) مروي است كه حضرت علي بن حسين (ع) چون به نماز مي ايستاد مانند ساقه درختي بود كه حركت نمي كرد مگر آنچه را كه باد تكانش مي داد باز فرمود: حضرت علي بن حسين (ع) چون به نماز مي ايستاد رنگش تغيير مي نمود و به سجده مي رفت سر بر نمي داشت تا گمان مي كردند كه خوابش برده و باز آن حضرت فرمود: رغبت و توجه در دلي جمع نمي شود مگر بهشت بر وي واجب شود. بنابراين در حال نماز و نيايش به سوي خدا توجه نما زيرا انسان با ايمان در نماز و نيايش از راه دل توجه به خدا مي كند و خداوند دل مؤمنان را به سوي او متوجه فرمايد.

صاحبدلي چه خوش فرمود:



نقش كردم رخ زيباي تو در خانه دل

خانه ويران شد و آن نقش به ديوار بماند



[ صفحه 206]



هيبت: از معرفت و صفات جلالي توليد مي شود پس هر آنكس كه بداند كه يزدان پاك با منكران و دشمنان توحيد از ملت هاي گذشته چه رفتاري فرمود و چگونه گرفتارشان كرد و بداند كه پيامبران و اولياء چه مصيبت هايي در راه رهبري مردم مبتلا شدند؟!

تأثرشان را از ترس خدا با گريه و بيهوشي و نيايش و استغفار دانست كه چه حالي داشتند و آنگاه درجه تقصير و زيادتي گناهان و زشتي كارهاي خود را پي برد بديهي است در آن صورت به هنگام ايستادن به سوي يزدان حالش تغيير پيدا مي كند و لرزش و ترسي وي را فراگيرد پس از ترس گوئي بميرد و از شرم آب شود خلاصه به هر اندازه معرفت به خدا پيدا كرد به همان اندازه ترس او زيادتر مي شود بنابراين اگر حكمت الهي مقتضي هلاكت اولين و آخرين باشد هيچ برخوردي نمي تواند جلوگيري كند حتي رقت و شكستگي دل جلو خشم رحمن را نخواهد گرفت زيرا كه او از تأثر و شرمساري منزه و پاك است.