بسم الله الرحمن الرحيم در هر سوره آيه اي است از آن سوره و غير از بسمله اي است كه در سوره ديگر است زيرا ثابت شده است كه در اول هر سوره بسمله نازل شده جز سوره برائته بنابراين تعيين قرآن بودن اين كلمات به قصد حكايت كردن ترتيبي است كه جبرئيل به حضرت محمد (ص) خوانده است وگرنه به جز اين حقيقتي ندارد و لازم است به قرآنيت آيات از آنها قصد كرد از آنچه جبرئيل خوانده است و آنچه را كه جبرئيل در فاتحه خوانده است، حقيقت بسمله است و همين جور بسمله هر سوره آيه اي از آن سوره به شمار نمي آيد مگر به قصد بسمله ميان سوره هر گاه قصد تعيين نداشته باشد آيه جزء آن سوره محسوب نمي شود بلكه قرآن هم نخواهد بود؟! اين ايرادي است كه گفته اند: