اين فصل از كتاب التاريخ الاسلامي تأليف نگارنده صفحه 343 و صفحات 348 تا 300 اقتباس شده است.

امام جواد عليه السلام با دو تن از خلفاي عباسي هم دوران بود. در دوران خلافت مأمون، جوادالأئمه در شرايطي آرام زندگي را سپري كرد.

مي دانيم كه مأمون در صدد بر آمد تا خود را به علويها و سرور آنان امام رضا نزديك كند. چرا كه در اين برهه حكومت عباسي با فشارهايي كه از جانب توده هاي مردم اعمال مي شد، روبه رو بود. در حقيقت وجود زنجيرهائي از قيامها و انقلابها در نقاط مختلف سرزمين اسلامي، يكي از ويژگيهاي عصر خلافت مأمون به شمار مي رفت.

برخي از تاريخ نگاران مي نويسند: مأمون عباسي شيعه و معتقد به حقانيت فرزندان علي عليه السلام بود و به امامت علي اعتقاد داشت. اما به عقيده ي ما مأمون فاقد چنين اعتقادي بود. زيرا شيعه بودن مقامي است كه يك خليفه ي غاصب سزاوار برخورداري از آن نيست.

نكته اي كه باقي مي ماند اين است كه پس از شهادت امام رضا به دست



[ صفحه 48]



مأمون، محمد بن علي الجواد در واقع به عنوان امام و پيشواي قانوني افراد مكتبي در آمد. و مي دانيم كه مأمون عباسي آن حضرت را به دامادي خود برگزيد.