احمد پسر محمد ابي نصر و كنيه اش ابوجعفر بود، او نيز افتخار درك حضور امام هشتم را يافته بود و مورد توجه آن پيشواي بزرگوار بود. علماء و دانشمندان حديث، كليه رواياتي را كه سندش به او منتهي مي شود مي پذيرند، و به او اعتماد كامل دارند. گويند شبي



[ صفحه 464]



افتخار خفتن در منزل حضرت رضا عليه السلام را پيدا كرد كه تا دير وقت از پيشگاه امام سؤال مي كرد و حضرت پاسخ مي فرمود و در پايان شب همانجا خفت، گويد در آن شب به سجده افتادم از آن توفيقي كه شامل حالم شده بود و شبي را در خانه ي امام زمانم به صبح رسانده بودم، هنوز سر بر سجده داشتم كه امام نزد من آمدند و فرمودند: اي احمد بدان كه حضرت علي أميرالمؤمنين عليه السلام به عيادت يكي از دوستان خود به نام صعصعة بن صوحان رفت، چون از بالين او برخاست به او فرمود: مبادا از اين عيادت من بر دوستان و كسان خود افتخار كني، از خداي خود بترس، احمد گويد: امام هشتم اين فرمايش را به من فرمودند و به اتاق ديگري رفتند [1] ، كنايه از اينكه مبادا بودنت در يك شب در خانه ي من باعث شود كه بر خود مغرور گردي و بدين وسيله خود را بهتر از ديگران بداني، احمد چه بسيار كه از محضر امام جواد عليه السلام استفاده مي نمود. در سال 221 هجري بود كه بدرود زندگي گفت. تا وقتي امام جواد عليه السلام در مدينه تشريف داشتند پيوسته از فضايل و سخنان آن حضرت بهره مند مي گشت.