درباره ي چهره ي آسماني و انساني حضرت امام محمدتقي عليه السلام در كتابهاي شرح حال ايشان سخنهاي بسيار آورده شده از جمله در يكي از كتابها مي نويسند: [1] .

شمايل امام محمدتقي تركيبي در كمال و نهايت نزاكت و ابروها مقوس پيوسته و باريك، چهره همچون گل محمدي سرخ و سفيد و چشمهاي سياه گشاده و بيني كشيده و باريك كه ن و القلم مسوده اي از آن است و دندانهاي ريز و سفيد چون در خوشاب و گوشهاي بزرگ و دستها و انگشتان رسا و كشيده و بين الكتفين گشاده و كمر باريك و سينه و شكم هموار و صاف و خطي از موهاي رعنا از ميان پستانها تا به نزديك ناف آمده و محاسن سياه و مرغوله و برهم پيچيده و گردن بلند و قامت متوسط مايل به بلندي و بندها و پيوندهاي قوي و در يكي از شانه ها نقش مهر امامت هويدا بود.

برخي چهره ي امام را گندمگون مايل به سياهي نوشته اند زيرا مادر حضرت از نوبه ي آفريقا بوده و امام جواد عليه السلام مانند آفريقايي ها موهاي درهم پيچيده و مجعدي داشته اند.



[ صفحه 449]