مامون پس از شنيدن پاسخهاي حضرت (ع) در خصوص مسئله شكار و تشويق وي در مقابل حضار رو به امام جواد (ع) كرد و گفت:

احسنت، يا ابا جعفر خداوند به تو خير عطا كند، اگر صلاح مي دانيد شما نيز از يحيي بن اكثم سؤالي بپرسيد.

امام (ع) رو به يحيي بن اكثم كرد و فرمود: پرسش نمايم؟

يحيي گفت: فدايت شوم اختيار با شماست. اگر توانائي پاسخگويي داشتم پاسخ مي دهم و اگر نه پاسخ آنرا از شما خواهم آموخت.

امام فرمودند: چه مي گويي درباره اين مسئله: در اول روز نگاه مردي به زني حرام بود، چون آفتاب بالا آمد همان زن بر او حلال شد، ظهر كه شد بر او حرام گرديد، به موقع عصر بر او حلال شد، چون آفتاب غروب كرد، حرام گشت، در زمان عشاء حلال شد، در نيمه شب حرام گرديد، و چون فجر طلوع كرد بر او حلال شد.

اين چگونه مي شود و علت حلال و حرام شدن چيست؟ يحيي بن اكثم در تحير گفت: به خدا سوگند من پاسخ اين مسئله را نمي دانم، پاسخ آن را بفرمائيد تا بياموزم.

حضرت جواد (ع) فرمودند: اين زن كنيزي است و آن مرد اجنبي و نامحرم - به جهت نامحرم بودن - نگاه وي در صبح بر آن زن حرام بود. آفتاب كه بالا آمد كنيز را خريداري كرد. و بر آن مرد حلال شد.

ظهر كنيز را آزاد كرد، بر او حرام شد. عصر وي را به تزويج خود درآورد، حلال شد. موقع غروب به سبب ظهار - مسئله اي كه مرد به زن خود بگويد پشت تو نظير پشت مادرم بر من است - بر او حرام شد. زمان عشاء كفاره ظهار را داد، حلال شد. نصف شب آن زن را طلاق داد حرام شد در طلوع فجر رجوع كرد آن زن بر او حلال شد.

در اين هنگام مامون رو به حاضران مجلس كرد و گفت: آيا در ميان شما كسي يافت مي شود كه اين مسئله را چنين پاسخ دهد؟

همه گفتند نه والله، اميرالمؤمنين به راي خود آگاهتر است. آنگاه مامون گفت: واي بر شما، اهل بيت در ميان مردم از نظر فضل و كمال بي همتا و ممتازند و كمي سن مانع فضيلت آنها بر ساير مردم نمي شود. [1] .