بازگشت

ضرورت امامت از ديدگاه امام جواد


پيشواي نهم براي اثبات امامت، از آيات قرآن بهره برده و آن را به شيعيان مي آموخت. آن حضرت مي فرمود: اي شيعيان براي اثبات امامت به سوره قدر استناد كنيد تا در مقابل مخالفين موفق شويد. به خداي عالم سوگند كه آن سوره پس از پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) حجت خداي عالميان بر مردم و بزرگ ترين دليل مذهب شماست و نهايت دانش ماست. [زيرا كاشف از شب قدر است كه در آن مكنونات علمي و آخرين اطلاعات به ما عرضه مي شود.] اي شيعيان با آيات «حم - والكتب المبين - انا انزلناه في ليلة مباركه انا كنا منذرين؛ (دخان/3)» با مخالفان مناظره كنيد چرا كه اين آيات بعد از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) مخصوص متوليان امر امامت است.

اي شيعيان خداي تبارك و تعالي مي فرمايد: «و ان من امة الا خلا فيها نذير؛ (فاطر/24) هيچ امتي نيست مگر اينكه هشدار دهنده اي در ميان آنان بوده است.» شخصي پرسيد: آيا هشدار دهنده امت اسلام حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) است؟ فرمود: درست گفتي ولي آيا پيامبر در زمان حيات خود مي توانست در اطراف زمين نمايندگاني نداشته باشد؟ آيا به غير از فرستادن نماينده چاره اي ديگر داشت؟ آن مرد گفت: نه. امام فرمود: آيا نماينده اعزامي از سوي پيامبر هشدار دهنده به آن قوم محسوب نمي شود، همانطوري كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) از سوي خداوند هشدار دهنده بود؟! شخص پرسشگر گفت: چرا، او جانشين پيامبر است و همانند آن حضرت نذير محسوب مي شود. امام جواد (عليه السلام) فرمود: همان طوري كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) در زمان حيات خود نمايندگاني داشت كه هشدار دهنده و نذير به امت محسوب مي شدند بعد از وفاتش نيز جانشيناني دارد كه نذير و بيم رسان امت محسوب مي شوند اگر بگويي كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) بعد از وفاتش نماينده و جانشيناني نداشته لازم مي آيد كه خداي نكرده آن حضرت نسل هاي بعد از خود را به حال خود رها كرده و بدون رهبر گذاشته باشد. [1] مرد گفت: مگر قرآن بعد از پيامبر براي امت بس نيست؟ امام فرمود: چرا در صورتي كه مفسري براي قرآن باشد تا آيات را به طور صحيح تفسير كند، قرآن كافي است. مرد گفت: آيا قرآن را پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) در زمان خود تفسير نفرموده است؟ امام جواد (عليه السلام) فرمود: بلي پيامبر آن را تفسير كرده اما فقط براي يك نفر و آن هم علي بن ابي طالب (عليه السلام) است و براي امت اسلام نيز شأن و مقام آن را تفسير كرده است. [2] .


پاورقي

[1] علامه مجلسي مي فرمايد: البته نمايندگان پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) در زمان حيات آن بزرگوار لازم نيست معصوم باشند زيرا خود پيامبر (عليه السلام) زنده و موجود است و هرگاه نماينده اشتباه كند آنرا جلوگيري و عزل مي نمايد ولي بعد از وفات آن حضرت بايد معصوم باشد زيرا اگر معصوم نباشد مردم نمي توانند جانشين پيامبر را عزل كنند و به ناچار در امر رهبري خلل ايجاد مي شود. بحارالانوار، ج 25، ص.93.

[2] تأويل الآيات، ص 796؛ الكافي، ج1، ص249؛ الاقبال، ص.65.