او از اهالي نيشابور و از فقهاء و متكلمين نامدار شيعه بود، و داراي تأليفات بسياري است كه بعضي آثار وي را تعداد 180 جلد نوشته اند.

وي افتخار دارد كه محضر چهار امام را درك كرده است : امام رضا و امام جواد و امام هادي و امام عسكري عليهم السلام، و مدتهاي طولاني محضر بزرگاني چون محمد بن ابي عمير و صفوان بن يحيي را درك نموده است، از جمله آثار او عبارتست از : كتاب الاعراض و الجواهر، كتاب العدل، كتاب التوحيد في كتب الله، كتاب اثبات الرجعه، كتاب تبيان اصل الضلالة.

در كتب اربعه 715 روايت از او نقل شده است.

مرحوم كشي رواياتي را در مدح او ذكر مي كند، و بعد از آن رواياتي را در مذمت او ذكر كرده است، البته اين معنا در مورد روات ديگر هم وجود دارد همانند زرارة. تذكر اين نكته لازم است كه روايات وارده در اين زمينه اغلب صحيح السند نيست، اما در روايات صحيحه بايد گفت كه اين روايات از آن جهت از امامان عليهم السلام صادر شده كه حاكمان وقت نسبت به آنان سوء قصدي اعمال نكنند، همچنانكه امام صادق عليه السلام به فرزند زراره بيان نمود كه پدرت از بهترين اصحاب من است اما اين روايات را مطرح مي سازم تا دشمنان نظرشان را از او بردارند.

مرحوم علامه حلي پس از گفتار كشي گويد : اين شيخ برتر از آن است كه مورد اشكال قرار گيرد و او رئيس طائفه شيعه است. [1] .