[7] 7 - كليني نقل كرده است:

از محمد بن فرج روايت شده كه گفت: امام جواد عليه السلام اين دعا را، برايم نوشت و به من آموخت و فرمود: هر كس اين دعا را بعد از نماز صبح بخواند، حاجتي نخواهد خواست، مگر اينكه برآورده خواهد شد و خداي متعال، مهمات او را كفايت خواهد فرمود:

(شروع مي كنم يا استعانت مي جويم) از نام خدا و از ذات خدا و درود و تحيت خداوند، بر محمد و آل او باد و كار خود را، به خداي متعال وا مي گذارم كه او، البته به حال بندگان بصير و



[ صفحه 288]



بيناست؛ پس خداي متعال بازداشت از او (همان كس كه كارش را به خدا واگذار كرد)، هر بدي و ناخوشايندي را كه نيرنگ (بدخواهان) برانگيخت؛ خدايي جز تو، نيست؛ پاك و منزهي تو و من، به يقين از ستمكارانم، پس ما، دعاي او را مستجاب كرديم و او را، از گرداب غم و اندوه رهانيديم و مؤمنان را، اينگونه نجات مي دهيم؛ خداي متعال ما را كافي است و او، چه خوب وكيل و نماينده اي است؛ پس، از نعمت و فضل خداوند، چنان برخوردار شوند كه ديگر هيچ شر و بدي، به ايشان نرسد؛ آنچه خداي متعال اراده فرمود، شدني است و هيچ توش و تواني، جز توان و قدرت خداي (عظيم و بلند مرتبه) وجود ندارد؛ آنچه خداي متعال خواست، شدني است نه آنچه مردم اراده كنند؛ آنچه خداي متعال اراده فرمود، شدني است؛ هر چند مردم، خوش نداشته باشند؛ پروردگار (جهانيان)، مرا كافي از پروريدگان است؛ آفريدگار (جهان)، از آفريدگان مرا بس است؛ روزي دهنده ي (روزي خواران)، مرا از روزي خورندگان كافي است؛ مرا كافي است، آن كه ازلي است، از زماني كه بودم (با خلق شدم) فقط او مرا كافي است، مرا كافي است، آن خدايي كه جز او خدايي نيست؛ تنها بر او توكل كردم و او، همان پروردگار عرش بزرگ و با عظمت است. [1] .