[6] 6 - كليني آورده است:

از محمد بن اسماعيل يا غير او، روايت شده كه گفت: به امام جواد عليه السلام عرض كردم: فدايت شوم! مردي براي زن حامله دعا مي كند كه خداي متعال فرزندي را كه در شكم دارد، پسر سالم و بي عيب قرار دهد. حضرت فرمود: از بسته شدن نطفه، تا چهار ماه دعا مي كند؛ چه اينكه جنين، چهل روز نطفه و چهل روز، خون بسته شده و چهل روز، پاره گوشت است و اين مدت، چهار ماه كامل مي باشد؛ سپس خداي متعال دو فرشته خلاق و آفريننده را، بر مي انگيزد و آن دو مي گويند: پروردگارا! چه موجودي بيافرينيم، پسر يا دختر؟ بدبخت يا خوشبخت؟

پس دستور لازم داده مي شود و آن دو اظهار مي دارند:

پروردگارا! روزي او، چگونه؟ زمان مرگش، كي؟ و مدت عمرش، چه مقدار است؟

و بيان مقتضي، ارائه مي گردد و از اين پس پيمان او (پيمان با خداوند در اطاعت نكردن شيطان)، ميان دو چشمش قرار مي گيرد و او، در آن مي نگرد و همواره در شكم مادرش، راست قامت و سر بلند و سر به بالا است تا وقتي زمان خروجش نزديك شود، خداي متعال فرشته اي را بر مي انگيزد؛ پس او كودك را با شدت هر چه بيشتر به خروجي رحم مي راند و كودك متولد مي شود و پيمان مورد نظر، از يادش مي رود. [1] .