[4] 4 - سيد بن طاوس گفته است: دعاي قنوت امام جواد عليه السلام، چنين است:

خدايا! بخششهاي تو، پياپي است و نعمتهاي تو، بهم پيوسته و فراوان است و شكر ما كوتاه و ستايش ما، ناچيز و اندك مي باشد؛ در حالي كه تو به مهرباني كردن، نسبت به كسي كه اعتراف به كوتاهي خويش دارد، شايسته و سزاواري.

خدايا! آب و نان (يا آب دهن ياقوت و بقيه جان) در گلوي اهل حق درمانده و گلوگير شده است و اهل صدق، در تنگنا افتاده اند؛ در حالي كه تو، نسبت به بندگان و هواخواهان خويش، دلسوز و مهرباني و سزاوار پذيرش دعاي ايشان و شتاب نمودن، در گشايش از آنان مي باشي.

خدايا! بر محمد و آل محمد، درود فرست و نسبت به ما، چنان مساعدتي پيش دستي كن كه بعد از آن خفت و خواري اي نباشد و چنان نصرت و پيروزي اي به ما ببخش كه هيچ باطلي، آن را متزلزل نسازد و چنان نصيب و عرصه ي گسترده اي به ما مهيا و مقدر فرما كه ولي ات در آن، در امان و دشمنت، ناكام و نا اميد گردد و نشانه هاي تو در آنجا برپا گردد و دستوراتت، به اجرا در آيد و منافع (يا ستمهاي) دشمنانت، باز ايستد.

خدايا! از جانب خويش، ما را به سراي رحمت و مهرباني به زودي وارد كن و تعجيل فرما و دشمنان خود را با عذاب و بلاي خود، به منزلگاه عقوبت و عذاب به زودي وارد كن و تعجيل فرما.



[ صفحه 285]



خدايا! ما را، ياري كن؛ به فريادمان برس و عقوبت و عذاب خويش را، از ما بردار و آن را، نصيب ستمكاران فرما. [1] .