[340] 7 - كليني نقل كرده است:

از محمد بن سليمان روايت شده كه گفت: به امام جواد عليه السلام عرض كردم: چگونه است كه وقتي شوهر، همسر خود را متهم مي سازد، گواهي اش، چهار گواهي به خداي متعال شمرده مي شود؛ ولي چنين شهادتي براي غير شوهر، روا نيست و اگر غير شوهر، زني را متهم سازد، حد بر او جاري مي شود، هر چند فرزند يا برادرش باشد؟

امام جواد عليه السلام فرمود: همين مسأله را از امام باقر عليه السلام پرسيدند و حضرت در جواب فرمود: آيا ملاحظه نمي كنيد كه وقتي شوهر، همسر خود را متهم ساخت، از او مي پرسند: چگونه از كار خلافش مطلع گشتي؟

هر گاه بگويد: به چشم خود ديدم؛ گواهي اش، چهار گواهي به خداي متعال شمرده مي شود و اين، از آن روست كه شوهر مي تواند به خلوت همسر خويش در آيد، در حالي كه ديگران چنين حقي را ندارند؛ حتي فرزند او و پدرش، در شب و در روز از موقعيت شوهر، برخوردار نيستند؛ به همين جهت، گواهي او چهار گواهي به خداي متعال است، اگر بگويد به چشم خود ديده ام.



[ صفحه 254]



اما اگر بگويد: به چشم خود نديده ام، مانند ديگران است و حد بر او جاري مي شود؛ مگر اينكه بينه اقامه نمايد و هر گاه كسي غير از شوهر، زني را متهم سازد و ادعا كند كه به چشم خود ديده است؛ از او مي پرسند: چگونه به چشم خود ديده اي؟ تو چطور به خلوت آن زن، داخل شده و به تنهايي، شاهد ماجرا بوده اي؟

تو در ادعاي خود، مشكوك و متهمي؛ حتي اگر راست بگويي، متهمي و چاره اي جز ادب كردن تو نيست آنهم با حدي كه خداي متعال بر تو واجب كرده است.

حضرت فرمود: و بي گمان، گواهي شوهر، چهار گواهي به خداي متعال است؛ بخاطر اينكه به جاي چهار نفر شاهد، گواهان ديگر (چهار قسم) دارد كه به جاي هر گواه، يك سوگند ياد مي كند. [1] .



[ صفحه 257]